Skip to content
Home » ரத்தத் தடம்: அரசியல் கொலைகள் #15 – எம்.ஜி.ஆர் சுடப்பட்ட வழக்கு (1967) – 1

ரத்தத் தடம்: அரசியல் கொலைகள் #15 – எம்.ஜி.ஆர் சுடப்பட்ட வழக்கு (1967) – 1

1967. சட்டமன்றம் மற்றும் நாடாளுமன்றங்களுக்குத் தேர்தல் அறிவிக்கப்பட்டிருந்த நேரம்.

எம்.ஜி.ஆருக்குத் தொண்டையில் குண்டடிப்பட்டு, ராயப்பேட்டை மருத்துவமனைக்குச் சிகிச்சைக்காக ஸ்ட்ரெட்சரில் வைத்துக்கொண்டு வரப்பட்டார். சிறிது நேரத்துக்கெல்லாம் எம்.ஆர்.ராதாவும் ராயப்பேட்டை மருத்துவமனைக்கு நெற்றிப்பொட்டிலும், கழுத்திலும் குண்டடிப்பட்டு ஸ்ட்ரெட்சரில் வைத்துக்கொண்டு வரப்பட்டார்.

இருவருடைய ஸ்ட்ரெட்சர்களுக்கிடையே இருந்த இடைவெளி, ஒரு மீட்டர் தான். குண்டடிப்பட்ட இருவரிடமும் எந்தச் சலனமும் இல்லை. அவர்களுடைய வலியையோ, வேதனையையோ இருவரும் வெளிபடுத்திக்கொள்ளவில்லை.

இருவருக்கும் சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டது. எம்.ஜி.ஆரிடம் விசாரித்ததில், எம்.ஆர்.ராதா தன்னைக் காதருகே சுட்டதாக தெரிவித்தார். குண்டு, எம்.ஜி.ஆரின் காதை உரசிக்கொண்டு அவரது தொண்டையில் பாய்ந்தது. எம்.ஆர். ராதா அங்குத் தனக்குச் சிகிச்சை அளித்துக்கொண்டிருந்த மருத்துவர்களிடம், ‘நான்தான் எம்.ஜி.ஆரைச் சுட்டேன்’ என்று தெரிவித்தார். ‘இது தொடர்பாகக் காவல் துறைக்கு எனது வாக்குமூலத்தை அளித்துவிட்டேன்’ என்றார்.

செய்தி கேட்டு, எம்.ஜி.ஆரைக் காண மருத்துமனையில் கூட்டம் திரண்டது. சுமார் 50,000 பேர் மருத்துவமனையில் கூடியதாக ஒரு செய்தி உண்டு. எம்.ஆர்.ராதாவினுடைய விசுவாசிகளும், அவருடைய நலனை விசாரிக்க மருத்துவமனைக்கு வந்தனர். சினிமாக்காரர்கள், அரசியல் தலைவர்கள் என பலரும், எம்.ஜி.ஆருக்குச் சிகிச்சை வழங்கப்பட்ட இடத்துக்கு வந்து குழுமினர். அண்ணாதுரை, கருணாநிதி, நடிகர் அசோகன் என அனைவரும் எம்.ஜி.ஆருக்குச் சிகிச்சை வழங்கப்பட்ட ஆபரேஷன் தியேட்டரின் வாசலில் நின்று கொண்டிருந்தார்கள்.

எம்.ஜி.ஆரும், எம்.ஆர்.ராதாவும் குண்டடிப்பட்டு மருத்துவமனைக்கு அழைத்து வரப்பட்டபோது, ஏதோ சினிமா படப்பிடிப்பின்போது ஏற்பட்ட விபத்து என்றுதான் அனைவரும் நினைத்தனர். ஆனால், நடந்தது ஒரு விபத்தல்ல.

பெற்றால்தான் பிள்ளையா என்ற படத்தின் படப்பிடிப்பை முடித்துவிட்டு எம்.ஜி.ஆர், தி.மு.கவுக்காகப் பிரசாரம் மேற்கொண்டார். அவரும் சட்டமன்றத் தேர்தலில் பரங்கிமலைத் தொகுதியில் போட்டியிட்டார்.

சம்பவம் நடந்த இடத்தில், எம்.ஜி.ஆரைச் சந்திக்க அவரது ராமாபுர இல்லத்துக்கு எம்.ஆர். ராதாவும், பெற்றால்தான் பிள்ளையா என்ற படத்தைத் தயாரித்த தயாரிப்பாளர் வாசு சக்ரபானியும் சென்றிருக்கிறார்கள்.

எம்.ஜி.ஆரை, எம்.ஆர். ராதா சந்தித்தற்கான காரணம் என்ன என்பதை ஊடகங்கள் பின்வருமாரு தெரிவித்தன.

‘பெற்றால்தான் பிள்ளையா’ படத்தைத் தயாரிக்க, தயாரிப்பாளர் வாசுவுக்கு ஒரு லட்சம் ரூபாய் பணம் தேவைப்பட்டது. அதை எம்.ஆர்.ராதா, வாசுவுக்குக் கொடுத்து உதவினார். பின்னர் தனக்கு அந்தப் பணம் வேண்டுமென்று ராதா வாசுவிடம் கேட்டார். எம்.ஜி.ஆர் படப்பிடிப்பு முடிந்து படம் வெளியில் வரட்டும், தான் அந்தப் பணத்தை எம்.ஆர்.ராதாவுக்குத் தருவதாகத் தெரிவித்தார். ‘பெற்றால்தான் பிள்ளையா’ படம் திரையிடப்பட்டுப் பிரமாதமாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது. எம்.ஆர்.ராதா தன்னுடைய பணத்தை வாங்க வாசுவுடன் எம்.ஜி.ஆர் வீட்டுக்குச் சென்றிருக்கிறார். எம்.ஜி.ஆருக்கும், எம்.ஆர்.ராதாவுக்கும் வாக்குவாதம் ஏற்பட்டது. இதில் கோபம் அடைந்த எம்.ஆர்.ராதா, எம்.ஜி.ஆரைத் துப்பாக்கியினால் சுட்டார். பின்னர் தன்னைத்தானே சுட்டுக்கொண்டார்.’

ஆனால், ‘பெற்றால்தான் பிள்ளையா’ படத்தின் தயாரிப்பாளர் வாசு, காவல் துறையினரிடம் கொடுத்த வாக்குமூலத்தில் பின்வருமாறு தெரிவித்தார்.

‘எம்.ஜி.ஆரைக் கதாநாயகனாக வைத்துப் படம் தயாரிக்கவேண்டும் என்று கோயம்புத்தூரிலிருந்து ஒரு பார்ட்டி விருப்பம் தெரிவித்தது. அந்த பார்ட்டி சென்னையில் உள்ள அசோகா ஹோட்டலில் தங்கியிருந்தது. அந்த பார்ட்டிக்காகத்தான் நானும், எம்.ஆர்.ராதாவும் எம்.ஜி.ஆரை அவரது இல்லத்தில் சந்தித்தோம்.’ என்று குறிப்பிட்டிருந்தார். (இந்தத் தகவல் பொய் என்று காவல் துறைக்கு விசாரணையின்போது தெரியவந்தது. காரணம், காவல் துறையினர் அசோகா ஹோட்டலுக்குச் சென்று விசாரித்ததில், கோயம்புத்தூரைச் சேர்ந்த எந்த சினிமாக்காரரும், வாசு குறிப்பிட்ட சமயத்தில் ஹோட்டலில் தங்கவில்லை என்று தெரியவந்தது.)

மேலும், வாசு தன்னுடைய வாக்குமூலத்தில், சம்பவம் நடந்த அன்று, எம்.ஆர்.ராதா, எம்.ஜி.ஆரை மேற்சொன்ன காரணத்துக்காக அவரைச் சந்திக்க பலமுறை கேட்டிருந்ததாகவும், எம்.ஜி.ஆர் தேர்தல் வாக்குச் சேகரிப்பதற்குச் சென்று காலம் தாழ்த்தித் திரும்பியதால், ராதா மிகுந்த எரிச்சலும், கோபமும் கொண்டிருந்ததாகவும் தெரிவித்தார்.

மேலும் வாசு தெரிவித்ததாவது, ‘எம்.ஜி.ஆர் எங்கள் இருவரையும் வரவேற்றார். பின்னர் எம்.ஜி.ஆரும், எம்.ஆர்.ராதாவும் சினிமா தொடர்புடைய விஷயங்களைப் பற்றி பேசிக்கொண்டிருந்தனர். பேசிக் கொண்டிருந்தவர்களுக்கு இடையே வாக்குவாதம் ஏற்பட்டது. என்னுடைய தொழிலை எம்.ஜி.ஆர் நாசம் செய்துவிட்டார் என்று கூறியபடியே கோபத்துடன் எழுந்து எம்.ஆர்.ராதா வெளியே செல்ல முற்பட்டார். பின்னர் எம்.ஆர்.ராதா தன்னுடைய வேஷ்டியில் மறைத்து வைத்திருந்த துப்பாக்கியால் அருகில் இருந்த எம்.ஜி.ஆரைச் சுட்டார்.  துப்பாக்கியிலிருந்து வெளிப்பட்ட குண்டு எம்.ஜி.ஆரின் இடதுக் காதை உரசிக்கொண்டு போய் அவருடைய தொண்டையில் பாய்ந்தது. சம்பவத்தை நேரில் பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்த நான் எம்.ஆர்.ராதாவின்மீது பாய்ந்து, அவர் மேலும் துப்பாக்கியால் சுடாமல் தடுக்க முயற்சி செய்தேன். ஆனால், அதற்குள்ளாக எம்.ஆர்.ராதா தன்னைத்தானே கழுத்திலும், நெற்றிப்பொட்டிலும் சுட்டுக்கொண்டார்.’

எம்.ஜி.ஆரை, எம்.ஆர்.ராதா சுட்டதற்கு இரு காரணங்கள் சொல்லப்படுகின்றன.

1. எம்.ஜி.ஆருக்கும், எம்.ஆர்.ராதாவுக்கும் இடையே நிகழ்ந்த தொழில்முறை போட்டிதான் இந்தத் துப்பாக்கிச் சூடு நடைபெற ஒரு காரணம். எம்.ஆர்.ராதாவுக்குத் திரைப்பட வாய்ப்புகள் குறைந்து போயின. அதற்குக் காரணம் எம்.ஜி.ஆர்தான் என்று ராதா நினைத்தது.

2. எம்.ஜி.ஆர், எம்.ஆர்.ராதா இருவரும் ஒரு காலத்தில் தந்தை பெரியார் தோற்றுவித்த திராவிடர் கழகத்தில் இருந்தனர். பெரியார் தன்னுடைய 72வது வயதில், தன்னுடன் பல மடங்கு வயதில் சிறியவரான மணியம்மையைத் திருமணம் செய்துகொண்டார். இந்தத் திருமணத்துக்கு யோசனை கூறியவர் மூதறிஞர் ராஜாஜி. பிராமணரான ராஜாஜியின் யோசனையைக் கேட்டு பெரியார், மணியம்மையைத் திருமணம் செய்து கொண்டார் என்ற காரணத்தை முன்வைத்து, அண்ணாதுரை மற்றும் ஈ.வி.கே சம்பத் ஆகியோர் பெரியாரின் திராவிடர் கழகத்தை விட்டுப் பிரிந்து தனியே திராவிட முன்னேற்ற கழகம் என்ற கட்சியை ஆரம்பித்தனர். கருணாநிதி, எம்.ஜி.ஆர் ஆகியோரும் அண்ணாவைப் பின்பற்றி, பெரியாரை விட்டுவிட்டு திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தில் சேர்ந்தனர். ஆனால், எம்.ஆர்.ராதா தொடர்ந்து பெரியாரின் விசுவாசியாகவே இருந்தார். திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், திராவிடர் கழகத்தைப் போலில்லாமல், தமிழ்நாட்டில் நடைபெற்ற ஒவ்வொரு தேர்தலிலும் போட்டியிட்டது. 1952ம் ஆண்டிலிருந்து, காங்கிரசை எதிர்த்து நாடாளுமன்றத் தேர்தலிலும், சட்டமன்றத் தேர்தலிலும் தி.மு.க போட்டியிட்டது.  சுமார் 15 ஆண்டுகள் தி.மு.க தேர்தலைச் சந்தித்தாலும், அவர்களால் தமிழ்நாட்டில் காங்கிரசைப் பதவியிலிருந்து இறக்க முடியவில்லை. 1967ம் ஆண்டு அறிவிக்கப்பட்ட தேர்தல்களில் தி.மு.க, காங்கிரசை எப்பொழுதும் போல் எதிர்த்தது. ஆனால், பெரியாரின் திராவிடக் கழகம் காங்கிரசை ஆதரித்தது.

எம்.ஆர்.ராதாவும், காங்கிரஸ் தலைவர் காமராஜரும் நெருங்கிய நண்பர்கள். எம்.ஆர்.ராதா, காங்கிரஸ் ஜெயிக்கவேண்டும் என்று நினைத்தார். தி.மு.கவுக்கு எதிராகப் பிரசாரம் செய்தார். தி.மு.க சார்பாக பரங்கிமலைத் தொகுதியில் போட்டியிட்ட எம்.ஜி.ஆரால் காமராஜருக்கு ஆபத்து ஏற்படும் என்று நினைத்தார். அதனால் எம்.ஜி.ஆரை ‘நாத்திகம்’ என்ற பத்திரிகையில் எம்.ஆர்.ராதா கடுமையாகச் சாடினார். அரசியலில் எம்.ஜி.ஆருக்கும், எம்.ஆர்.ராதாவுக்கும் இடையே காழ்ப்புணர்ச்சி இருந்ததன் காரணமாகத்தான் எம்.ஜி.ஆரை, எம்.ஆர்.ராதா சுட்டார் என்ற கருத்தும் சொல்லப்பட்டது.

எது எப்படியோ. எம்.ஜி.ஆரை, அவருடைய இல்லத்தில் கைத்துப்பாக்கியால் சுட்ட எம்.ஆர். ராதா, பின்னர், தன்னைத்தானே சுட்டுக் கொண்டார். எம்.ஆர்.ராதா, எம்.ஜி.ஆரைச் சுட்ட பிறகு ‘சுட்டாச்சு சுட்டாச்சு’  என்ற பிரபலமான வசனத்தையும் பேசியிருக்கிறார். குண்டுக் காயங்களுடன் இருந்த இவர்கள் இருவருக்கும் ராயப்பேட்டை மருத்துவமனையில் முதல் சிகிச்சை வழங்கப்பட்டது. பின்னர், இருவரும் அரசுப் பொது மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டனர். அங்கு அவர்களுக்கு அறுவை சிகிச்சை செய்யப்பட்டு உயிர் காப்பாற்றப்பட்டனர். எம்.ஜி.ஆரின்மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடந்ததை அறிந்த மக்கள் கலவரத்தில் ஈடுபட்டனர். எம்.ஜி.ஆர் சேர்ந்த கட்சியான தி.மு.கவினருக்கும், எம்.ஆர்.ராதா சேர்ந்த திராவிடர் கழகத்தினருக்கும் இடையே மோதல் வெடிக்கும் என்று அறிந்த அரசு, சென்னையில் 15 நாள்களுக்கு  ஊரடங்கு உத்தரவை அமல்படுத்தியது. அப்படியிருந்தும் காவல் நிலையங்கள்மீது கல்வீச்சுச் சம்பவங்கள் நடைபெற்றன. பரங்கிமலையில் இருந்த எம்.ஆர்.ராதாவின் தோட்டம் தீயிட்டுக் கொளுத்தப்பட்டது. வன்முறையில் ஈடுபட்ட கும்பலை, காவல் துறை கண்ணீர் புகை வீசியும், லத்தித் தாக்குதல் நடத்தியும் கலைத்தது.

துப்பாக்கிச் சூடு சம்பவம் நடைபெற்றதை அடுத்து, காவல் துறை வழக்குப் பதிவு செய்தது. எம்.ஆர்.ராதாவைக் கைது செய்து விசாரணை நடத்தியது. எம்.ஆர்.ராதா, எம்.ஜி.ஆரைக் கொலை செய்ய முயன்றதாகவும், பின்னர் எம்.ஆர்.ராதா தன்னைத் தானே சுட்டுக்கொண்டு தற்கொலை செய்து கொல்ல முயன்றதாகவும் காவல் துறை எம்.ஆர்.ராதாமீது சைதாப்பேட்டை மாஜிஸ்டிரேட் நீதிமன்றத்தில் குற்றப்பத்திரிகை தாக்கல் செய்தது. பெரிய வழக்குகளை விசாரிக்க மாஜிஸ்டிரேட்டுக்கு அதிகாரம் இல்லாத காரணத்தால், அவர், வழக்கை செங்கல்பட்டு அமர்வு நீதிமன்றத்துக்கு மாற்றம் செய்தார்.

வழக்கு நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த நிலையில், தமிழகத்தில் தேர்தல் நடைபெற்றது. தேர்தலில் தி.மு.க அமோக வெற்றி பெற்றது. இதை யாரும் எதிர்பார்க்கவில்லை. ஏன் தி.மு.கவேகூட எதிர்பார்க்கவில்லை. அண்ணாதுரைகூட நடந்து முடிந்த தேர்தல்களில் சட்டசபைக்காக போட்டியிடவில்லை, நாடாளுமன்றத்துக்குத்தான் போட்டியிட்டார். தமிழகத்தில் இரண்டு முறை (சுமார் 10 ஆண்டுகள்) முதலமைச்சராக இருந்த காமராஜர், 1967ம் ஆண்டு நடக்கவிருந்த தேர்தல் சமயத்தில், ஒரு கார் விபத்தில் காயமடைந்து திருநெல்வேலி மருத்துவமனையில் அனுமதி பெற்று சிகிச்சை பெற்றுக்கொண்டிருந்தார். அங்குப் பத்திரிகையாளர்கள் அவரைப் பேட்டி எடுத்தபோது, தான் மருத்துவமனையில் படுத்துக் கொண்டே தேர்தலில் வெற்றி பெறுவேன் என்று பேட்டி கொடுத்தார். ஆனால், நடந்தது வேறு.

1967 தேர்தலில் தி.மு.க. வெற்றி பெற்றது. அண்ணாதுரை முதலமைச்சராகப் பதவி ஏற்றுக்கொண்டார். கருணாநிதி பொதுத் துறை அமைச்சராக பதவியேற்றுக்கொண்டார். எம்.ஜி.ஆரும், தான் போட்டியிட்ட பரங்கிமலைத் தொகுதியில் பெருவாரியான வாக்கு வித்தியாசத்தில் வெற்றி பெற்றார். (எம்.ஜி.ஆரை, எம்.ஆர்.ராதா சுடுவதற்கு முன்னர், எம்.ஜி.ஆரின் செல்வாக்கு மக்களிடேயே சரிந்திருந்தது என்றும், துப்பாக்கியால் சுடப்பட்ட பிறகு அவருக்கு மக்களிடையே பெரிய அனுதாபமும், ஆதரவும் ஏற்பட்டதாகவும் கூறப்படுகிறது.) தேர்தலில் எம்.ஜி.ஆர் வெற்றி பெற்றாலும், அண்ணாதுரையின் ஆட்சியில் எம்.ஜி.ஆர் எந்தவித மந்திரிப் பதவியையும் வகிக்கவில்லை.

இந்திய சுதந்திரத்துக்குப் பிறகு, தமிழகத்தில் காங்கிரஸ் அல்லாத புதிய கட்சியின் ஆட்சி நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த அதே சமயத்தில் சென்னை சிறுவழக்கு நீதிமன்றத்தின் தலைமை நீதிபதி திரு. லட்சுமணனால் எம்ஜிஆரை எம்ஆர்ராதா சுட்ட வழக்கு விசாரிக்கப்பட்டு வந்தது. வழக்கின் சம்பவம் செங்கல்பட்டு அமர்வு நீதிமன்றத்தின் எல்லையில் நடைபெற்றிருந்தாலும் வழக்கத்துக்கு மாறாக, வழக்கு விசாரணை செங்கல்பட்டு அமர்வு நீதிமன்றத்தால் விசாரிக்கப்படாமல் சென்னை சிறுவழக்கு நீதிமன்றத்தால் விசாரிக்கப்பட்டது. இந்த வழக்கில் அரசுத் தரப்பில் ஆஜரானவர்கள், அரசு குற்றவியல் வழக்கறிஞர்கள், பி.ஆர்,கோகுலகிருஷ்ணன் (இவர் பின்னாளில் குஜராத் தலைமை நீதிபதியாக பொறுப்பு வகித்தார்) மற்றும் பி.ராஜமாணிக்கம். எம்.ஆர்.ராதா தரப்பில் ஆஜரானவர்கள் பிரபல வழக்கறிஞர் மோகன் குமாரமங்களம் (இவர் இந்திரா காந்தி பிரதமராக இருந்த சமயத்தில் மத்திய அமைச்சரவையில் பங்கு வகித்திருந்தார்), மூத்த வழக்கறிஞர்கள் என்.டி.வானமாமலை மற்றும் என்.நடராஜன்.

எம்.ஆர்.ராதாவின்மீது அரசுத் தரப்பில் சுமத்தப்பட்ட குற்றச்சாட்டுகள், 1) எம்.ஜி.ஆரைக் கொலை செய்ய முயன்றது (இ.பி.கோ – பிரிவு 307); 2) தற்கொலை முயற்சி (இ.பி.கோ – பிரிவு 309); 3) உரிமம் இல்லாமல் துப்பாக்கி வைத்திருந்தது (ஆயுதச் சட்டம் – பிரிவு 25); மற்றும்  4) உரிமம் இல்லாத துப்பாக்கியை வைத்துச் சட்டவிரோதமான காரியத்தில் ஈடுபட்டது (ஆயுதச் சட்டம் – பிரிவு 27).  96 நாள்கள் விசாரணை நடைபெற்றது. 69 சாட்சிகள் விசாரிக்கப்பட்டனர். வழக்கு விசாரணையின்போது, அரசுத் தரப்பில் பின்வரும் வாதங்கள் முன்வைக்கப்பட்டன.

எம்.ஜி.ஆர், எம்.ஆர்.ராதா இருவரும் வெப்லி ஸ்காட், 420 காலிபர் (ஒரு குழல் துப்பாக்கியின் உட்புற குறுக்களவு விட்டம்) வைத்திருந்தனர். இருவரும் தத்தம் துப்பாக்கிகளை பி.ஆர் அண்டு சன்ஸ் நிறுவனத்திலிருந்து, 1950ம் ஆண்டு வாங்கியிருக்கின்றனர். ஒரே நாளில் வாங்கியிருக்கின்றனர். இவர்கள் இருவரின் துப்பாக்கியின் உருளைகளும் (Cylinders) ஒரே மாதிரியானவை. எம்.ஜி.ஆர் தன்னுடைய துப்பாக்கியைப் பயன்படுத்தத் தேவையான உரிமத்தை, அரசிடம் பெற்றுப் புதுப்பித்து வந்திருக்கிறார். ஆனால், எம்.ஆர். ராதா தன் துப்பாக்கியைப் பயன்படுத்த வழங்கப்பட்ட உரிமத்தைப் புதுப்பிக்கவில்லை. துப்பாக்கியைப் பயன்படுத்தும் உரிமைக்காலம் முடிந்தபிறகு துப்பாக்கியை வைத்திருக்கக்கூடாது, அரசாங்கத்திடம் ஒப்படைக்க வேண்டும். ஆனால், எம்.ஆர்.ராதா அதைச் செய்யவில்லை. மேலும், உரிமம் இல்லாத துப்பாக்கியைக் குற்றத்துக்காகப் பயன்படுத்தியிருக்கிறார். இதுவே ஒரு குற்றம்.

எம்.ஆர்.ராதா, எம்.ஜி.ஆரைக் கொலை செய்யவேண்டும் என்ற நோக்கத்துடன் எம்.ஜி.ஆரை அவரது இல்லத்தில் சந்தித்திருக்கிறார். எம்.ஜி.ஆரைத் தன்னுடைய துப்பாக்கியால் எம்.ஆர்.ராதா சுட்டிருக்கிறார். பின்னர் எம்.ஆர்.ராதா தற்கொலை செய்து கொள்ளும் பொருட்டுத் தன்னைத்தானே சுட்டுக்கொண்டுள்ளார். எம்.ஆர்.ராதா, எம்.ஜி.ஆரைக் கொலை செய்ய முயற்சி செய்ததற்குத் தூண்டுதலாக (Motive) இருந்தது, அவருக்கு எம்.ஜி.ஆர் மீதிருந்த அரசியல் காழ்ப்புணர்ச்சி. மேலும், துப்பாக்கிச் சூடு நடந்த சமயத்தில் எம்.ஆர்.ராதாவுக்கு நிறைய பணமுடை இருந்தது (சுமார்  7 லட்சம் ருபாய்வரை  கடன் இருந்தது என்பதற்கான ஆதாரங்கள் நீதிமன்றத்தில் அரசுத் தரப்பில் சமர்ப்பிக்கப்பட்டன). அதே சமயத்தில் எம்.ஜி.ஆர் நடிப்புத் தொழிலில் உச்சத்தில் இருந்தார். எம்.ஆர்.ராதாவுக்கு, எம்.ஜி.ஆரின்மீது தொழில்முறை போட்டி, பொறாமை இருந்தது. மேலும், எம்.ஆர்.ராதா தற்கொலை செய்து கொள்வதற்கான காரணம், எம்.ஜி.ஆரைச் சுட்ட பிறகு, தன்னை மாய்த்துக்கொண்டால், தன்னை திராவிடர் கழகத்தில் தியாகி என்று கருதுவார்கள் என்ற எண்ணத்தின் அடிப்படையில்தான். இவ்வாறு, அரசுத் தரப்பில் வாதிடப்பட்டது.

(தொடரும்)

பகிர:
SP. சொக்கலிங்கம்

SP. சொக்கலிங்கம்

சென்னை உயர் நீதிமன்றத்தில் 25 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக வழக்கறிஞராக இருக்கிறார். அறிவுசார் சொத்துரிமை தீர்ப்பாயத்தின் தொழில்நுட்ப உறுப்பினராக இடையில் செயல்பட்டார். இவர் எழுதிய ‘காப்புரிமை’ 2009ஆம் ஆண்டுக்கான தமிழக அரசின் சிறந்த புத்தகமாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. ‘பிரபல கொலை வழக்குகள் (பாகம் 1)’, ‘பிரபல கொலை வழக்குகள் (பாகம் 2)’, ‘மதுரை சுல்தான்கள்’, ‘மர்ம சந்நியாசி’, ‘ஆட்கொல்லி விலங்கு’ உள்ளிட்ட நூல்களை எழுதியிருக்கிறார். தொடர்புக்கு: chockalingam.sp@gmail.comView Author posts

பின்னூட்டம்

Your email address will not be published. Required fields are marked *